Üvver de Schwell
- Details
- Zugriffe: 13169
Ich weiß et noch wie Jestern, dat will ich Dir Hück sare.
Em wieße Kleid han ich Dich, üvver de Schwell jedrare.
En uns´rer etzten Wonnung, zwei Zemmer, Diele Bad,
an unserem Jjlöck un Liebe, doh woten mer nit satt.
Et wot och ald ens laut, et jov suh manchen Krach,
dann schlev ich op d´r Couch, manche lange Naach.
Keener wullt jet sare, jeder helt de Schnüss,
doch zum jode Schluss, doh han mer uns jebütz.
Refr.
Du bes immer noch ming Liebelein, ich ben mächtig stolz.
Das muss wahre Liebe sein, Du bes uss jodem Holz.
Immer widder wöt, ich üvver de Schwell Dich drare.
Nur en welche Richtung, dat wät ich Dir nit sare.